Wczytywanie zawartości...
Organizatorzy
Warszawskie Spotkania Teatralne realizowane są dzięki wsparciu finansowemu Miasta Stołecznego Warszawy oraz dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Patronat
normalne: 80 zł
ulgowe: 70 zł
„Susan Sontag” to autorska fantazja na temat życia i twórczości słynnej ikony amerykańskiej kultury. To potencjalna historia jednego sekretu i jego konsekwencji. To opowieść o pęknięciu między wypartą prywatnością a nieskalanym wizerunkiem zaangażowanej aktywistki, o potrzebie jawności i o pragnieniu autonomii, o skrywanych relacjach i o zawiedzionych przyjaciołach umierających na AIDS. Jak to jest widzieć więcej, czuć mocniej i nieustannie szukać odpowiedzi na niewygodne pytania?
„Susan Sontag” to teatralne fotostory - album zdjęć, ożywianych na naszych oczach przez aktorską grupę rekonstrukcyjną. Jakie fantazje skrywa zbiór czarno-białych fotografii z teatralnych prób, inspirowanych wizerunkami Sontag?
Ten spektakl wciągnie Cię w wir osobistych dylematów i emocjonalnych napięć. To pulsująca konfrontacja z tym, co w nas najgłębsze i najtrudniejsze do uchwycenia.
scenariusz i reżyseria: Agnieszka Jakimiak i Mateusz Atman
scenografia, kostiumy: Anna Met
światło: Agnieszka Jakimiak i Anna Met
muzyka: Rafał Ryterski
choreografia: Ana Szopa
wideo: Mateusz Atman
konsultacja scen intymnych: Aleksandra Osowicz
asystent reżyserów: Maciej Cymorek
inspicjent/sufler: Magdalena Kunikowska
obsada:
Maciej Cymorek, Milena Gauer, Agnieszka Giza-Gradowska, Marta Markowicz, Ana Szopa (gościnnie)
„Świetny spektakl o słynnej pisarce: "Susan Sontag" z Teatru im. Jaracza w Olsztynie to spektakl opowiadający o pozowaniu i na pozowaniu w dużej mierze się opierający, z całą dwuznacznością słowa "poza". W czarno-białej scenografii Anny Met aktorki (i aktor) odtwarzają słynne fotografie związane z życiem Sontag. Zastygają w półstatycznych obrazach. Jest w tym coś z dziewiętnastowiecznej zabawy w tableux vivantes. Taki obraz nigdy nie jest idealnie statyczny, zawsze coś drgnie, gdy aktorki (i aktor) fotografują się nawzajem.”
Witold Mrozek, Gazeta Wyborcza
„Wrażenie robią niewymuszone i lekkie choreografie (Ana Szopa), kampowe wstawki (chociażby barokowa aria), unowocześnione aranżacje znanych piosenek (Rafał Ryterski) i konsekwentne burzenie czwartej ściany, ujawniające swą celowość pod sam koniec. Zabieg ten niejako zapowiada finał, w którym widzowie dowiedzą się, dlaczego to queerowy i biseksualny aspekt biografii stał się tym głównym. Dlaczego dotyczy to pana z czwartego rzędu i pani z trzeciego. Dlaczego są to sprawy nasze, a nie tylko czyjeś”
Wiesław Kowalski, Teatr dla Wszystkich
Spektakl od 18. roku życia, zawiera odważne sceny o charakterze erotycznym, wulgarny język, nagość. W spektaklu wykorzystany jest głośna muzyka, stroboskop oraz są palone papierosy.